Το κουντουνάκι, παραμύθι από την Κύθνο, Αγνή Στρουμπούλη, Το κουντουνάκι (Αθήνα: Καλειδοσκόπιο 2013) σσ. 46-48.

Το κουντουνάκι
[Κύθνος]

Ήτανε μια φορά ένα παιδάκι και βαστούσ' ένα κουντουνάκι.

Μια μέρα κρέμασε το κουντουνάκι του σ' ένα δέντρο. Εκείνο όμως ψήλωσε το κλωνάρι του και το παιδί δεν έφτανε να το πάρει και του 'πε: 

- Χαμήλωσε, δεντρουλάκι μου, να πάρω το κουντουνάκι μου.

- Όχι, δεν χαμηλώνω!

- Ε, αφού δε χαμηλώνεις, τρέχω μπάρε μου, να βρω το τσεκούρι, να του πω να 'ρθει να σε κόψει.

Τρέχει μάνι μάνι και βρίσκει το τσεκούρι.

- Τσεκούρι, έλα να κόψεις το δεντρί, που δεν χαμηλώνει να πάρω το κουντούνι μου.

- Άσε με παδά στην ησυχία μου που κόβω τα ξύλα μου.

- Πάω τότε να πω στη φωτιά να 'ρθει να σε κάψει. 

Τρέχει γλήγορα και βρίσκει τη φωτιά. 

-  Φωτιά, έλα να κάψεις το τσεκούρι, που δεν κόβει το δεντρί, που δεν χαμηλώνει να πάρω το κουντούνι μου.

- Δεν έρχομαι! Καλά είμαι ποδά που βράζω τα φασούλια μου.

- Ε, πάω τότε να πω στο ποταμάκι να 'ρθει να σε σβήσει.

- Ποτάμι, του 'πε όταν το βρήκε, πήαινε να σβήσεις τη φωτιά, που δεν καίει το τσεκούρι, που δεν κόβει το δεντρί, που δεν χαμηλώνει να πάρω το κουντούνι μου.

- Άσε με που ποτίζω τα περιβόλια μου.

- Ε, πάω τότε να πω του βουδιού να 'ρθει να σε πιει. 

Πήγε και το βρήκε.

- Βούδι, έλα να πιεις το ποταμάκι, που δεν σβήνει τη φωτιά, που δεν καίει το τσεκούρι, που δεν κόβει το δεντρί, που δεν χαμηλώνει να πάρω το κουντούνι μου.

- Άσε με και μένα στη δουλειά μου που οργώνω το χωράφι μου.

- Ε, πάω τότε να πω του ποντικού να 'ρθει να μπει στ' αυτί σου.

- Πεντικέ, έλα να μπεις στ' αυτί του βοδιού, που δεν πίνει το ποτάμι, που δεν σβήνει τη φωτιά, που δεν καίει το τσεκούρι, που δεν κόβει το δεντρί, που δεν χαμηλώνει να πάρω το κουντούνι μου. 

- Άσε με παδά που τρώω τα κάστανά μου.

- Τρέχω να βρω το γάτη, να του πω να' ρθει να σε φάει.

- Γάτη, θέλω να φας τον πεντικό, που δεν μπαίνει στ' αυτί του βοδιού, που δεν πίνει το ποτάμι, που δεν σβήνει τη φωτιά, που δεν καίει το τσεκούρι, που δεν κόβει το δεντρί, που δεν χαμηλώνει να πάρω το κουντούνι μου. 

Κείνη η κατσούλα πεινούσε, κι έτρεξε σαν αστραπή να κάνει τον πεντικό μια μπουκουνιά [μπουκιά]. Ο πεντικός, σαν είδε και πρόβαλε ο γάτης, έφυγε τρομαγμένος να μπει στ' αυτί του βοδιού. Το βόδι, όταν ξάνοιξε [είδε] τον πεντικό, έτρεξε να πιει το ποταμάκι. Το ποταμάκι τα 'χασε, και πήγε να σβήσει τη φωτιά. Η φωτιά κατατρόμαξε, και μάνι μάνι ρίβαρε [έφτασε] στο τσεκούρι να το κόψει. Το τσεκούρι, άμα είδε τη φωτιά, κίνησε να κόψει το δεντρί. Το δεντρί, μόλις είδε το τσεκούρι, του 'φυε το αίμα από το φόβο, και χαμήλωσε αμέσως. Ε, τότε, το παιδάκι ξεκρέμασε το κουντουνάκι του κι έφυγε χαρούμενο. 

Και κουδουνίζει, όλο κουδουνίζει... Τ' ακούς;

πηγή φωτο

Αγνή Στρουμπούλη

 

Δυο λόγια για μένα. Γεννήθηκα στον Πειραιά.

Από τότε η θάλασσα.

Από το 1995 στα ελληνικά λαϊκά παραμύθια. 

Μια άλλη θάλασσα μνήμης, ανακάλυψης και παρηγοριάς. 

Βιβλία της με λαϊκά παραμύθια: 

νάνι, νάνι…νανουρίσματα απ’ όλη την Ελλάδα εκδ. Ποταμός.
Παραμύθια με ανεξιχνίαστες γριές, Παραμύθια με αρειμάνιους δράκους, εκδ. Απόπειρα.
Το πετειναράκι και άλλα χιώτικα παραμύθια, εκδ. Άλφα Πι, Χίος.
Κάτι κατεργάρηδες ποντικοί (βιβλίο με C.D.), εκδ. Άσπρη Λέξη.
Αχ! αυτοί οι καλικάντζαροι, εκδ. Κοντύλι.
Το Περγαλιό – Στοιχειά της γης και του νερού, Ιστορίες από τις Ελληνικές Παραδόσεις, Το πετροκάραβο – Λιθώματα και μαρμαρώματα, Ιστορίες από τις ελληνικές Παραδόσεις, εκδ. Αρμονία.
Το κουντουνάκι – Παραμύθια ελληνικά για μικρά μικρά παιδιά, εκδ. Καλειδοσκόπιο.
Ο Δέντρος - Παραμύθια λαϊκά με δέντρα και φυτά, εκδ. Καλειδοσκόπιο.

 

Περισσότερα στο ιστολόγιό της: Αγνή Στρουμπούλη

πηγή φωτο