Canis aureus (Linnaeus, 1758)
Κοινή ονομασία: τσακάλι
κινδυνεύον (ΕΝ)
Το χρυσό τσακάλι μοιάζει πολύ στο λύκο, αλλά είναι μικρότερο σε μέγεθος και ελαφρύτερο, με πιο κοντά πόδια, πιο μακρύ κορμό και πιο κοντή ουρά. Είναι μεγαλύτερο από την κόκκινη αλεπού. Τα αρσενικά είναι γενικώς μεγαλύτερα από τα θηλυκά. Συνήθως έχει μήκος 69 με 85 εκατοστά. Το ύψος του μέχρι των ώμο είναι 44 με 50 εκατοστά. Το βάρος των θηλυκών είναι 7 - 11 κιλά και των αρσενικών 6 - 14 κιλά.
Η γούνα του το χειμώνα είναι κόκκινη-γκρι με μαύρους τόνους (μαύρες τρίχες), είτε ένα φωτεινό σκούρο κόκκινο. Το μπροστινό μέρος της μουσούδας, το μέτωπο και γύρω από τα μάτια το τρίχωμα είναι κόκκινο. Πάνω από κάθε μάτι υπάρχει μια μαύρη λωρίδα. Το κάτω μέρος του σαγονιού είναι λευκό. Η ουρά είναι γκρι. Η καλοκαιρινή γούνα είναι πιο αραιή, με πιο κοντές τρίχες. Οι αποχρώσεις της γούνας διαφέρουν ανάλογα με την περιοχή που ζουν τα τσακάλια.
Η μισή διατροφή του καλύπτεται από φυτά και φρούτα (καρπούς οπωροφόρων δέντρων), ενώ τρώει και αμφίβια, ψάρια, σαλιγκάρια, ποντίκια, κουνέλια, έντομα, πουλιά, κατσίκια, πρόβατα και ψοφίμια, καθαρίζει, δηλαδή, το δάσος από τα ψόφια ζώα αποτρέποντας την εξάπλωση ασθενειών. Στην Ελλάδα το βρίσκουμε στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, στις Σέρρες, τη Χαλκιδική, την Αττική, τη Φωκίδα, την Πελοπόννησο και τη Σάμο, ενώ υπάρχουν καταγραφές στην Θεσπρωτία, την Πρέβεζα και την Αιτωλοακαρνανία. Η εξάπλωση του συμπίπτει με περιοχές χαμηλού υψομέτρου, προτιμάει θαμνώδεις εκτάσεις με πυκνή βλάστηση και κάνει τη φωλιά του σε τρύπες ανάμεσα σε βράχους. Τα παλαιότερα ευρήματα τσακαλιού στην Ευρώπη βρέθηκαν στους Δελφούς και χρονολογούνται από το 5000π.Χ.
Ζευγαρώνει από το τέλος του χειμώνα μέχρι τις αρχές της άνοιξης. Κατά τη διάρκεια των ερωτοτροπιών που διαρκούν 26 με 28 μέρες το ζευγάρι είναι μαζί. Τα μικρά γεννιούνται ύστερα από 63 ημέρες κύησης, συνήθως τον Απρίλιο και το Μάιο. Μπορεί να γεννηθούν 1- 9 μικρά, συνήθως 2 - 4, που έχουν βάρος 200 με 250 γραμμάρια. Ο θηλασμός διαρκεί 50 με 90 μέρες. Τα μικρά παραμένουν με τους γονείς τους μέχρι να ωριμάσουν σε ηλικία 11 μηνών και μετά φεύγουν από την αγέλη τους η οποία είναι το ζευγάρι των γονιών με τα παιδιά τους. Τα τσακάλια στη φύση ζουν συνήθως 7 με 9 χρόνια, όμως έχουν καταγραφεί περιπτώσεις τσακαλιών που έζησαν μέχρι και 16 χρόνια.
Ο πληθυσμός του τσακαλιού μειώνεται στην Ελλάδα κυρίως λόγω του κυνηγιού. Οι πολλές δασικές πυρκαγιές μειώνουν τα μέρη όπου θα μπορούσε να ζήσει, ενώ εμείς οι άνθρωποι καταστρέφουμε τα δάση για να κάνουμε χωράφια για καλλιέργειες. Ο αριθμός των τσακαλιών μειώνεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς στη Μακεδονία, ενώ μια πιθανή εξαφάνισή τους θα οδηγούσε σε σημαντική αύξηση του αριθμού των ποντικών που αναπαράγονται με γρήγορους ρυθμούς.
Πολύ ωραία εργασία για τα τσακάλια
ΑπάντησηΔιαγραφή