Ποιήματα για τη βροχή

Κική Δημουλά
Τα πάθη της βροχής

Παύλος Μαθιόπουλος (1876-1956), Μετά τη βροχή στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας, π.1900, λάδι σε μουσαμά, Εθνική πινακοθήκη Αθήνα, πηγή
 

 Κωνσταντίνος Καβάφης
Βροχή

 

Claude Monet (1886), πηγή

 

Η βροχή

Μες στον καθάριον ουρανό
γυρνούνε τ' αγεράκια,
μαζεύουν όπου βρουν αχνό,
τον κάνουν συννεφάκια.

Μ' αχνός όπου συμμαζευτεί
είναι νερό που τρέχει,
και δεν μπορεί να κρατηθεί,
για τούτο βρέχει, βρέχει.

Στη γη η βροχή κατρακυλά,
μαζεύεται στο ρυάκι
τα ρυάκια σμίγουνται πολλά
και κάνουν ποταμάκια.

Μα το ποτάμι που ενωθεί
μ' ένα ποτάμι άλλο,
κάνει νερό πλατύ, βαθύ
και ποταμό μεγάλο.

Κι έτσι το ρέμα το θολό
οι ποταμοί κυλούνε,
ώσπου να φτάσουν στο γιαλό,
στη θάλασσα να μπούνε.

Μα θάλασσα κι ωκεανό
ο ήλιος τα ζεσταίνει,
κάνει απ' το κύμα τους αχνό
που στα ψηλά ανεβαίνει.

Και κει ψηλά απ' το βουνό
κρύος βοριάς προβάλλει,
σύννεφο κάνει τον αχνό
και βρέχει, βρέχει πάλι.

Γεώργιος Βιζυηνός
(Από το Αναγνωστικό Β'Δημοτικού, Ιστορίες 1933)